الزامات و ملاحظات واسطهگری ازدواج
یک: ازدواج مقدمات و زیرساخت‌هایی نیاز دارد. طبیعتاً وقتی بناست پسر و دختری به زندگی مشترک وارد شوند در درجه نخست لازم است به بلوغ فکری لازم رسیده و مهارت‌های کافی برای مدیریت تضاد‌ها و اختلاف‌ها و تقویت نقاط اشتراک در زندگی مشترک را داشته باشند. از سوی دیگر ازدواج یکسری مقدمات اولیه دارد و کسی که می‌خواهد ازدواج کند باید بتواند حداقل‌هایی مانند شغل، محلی برای زندگی و وسایلی برای گذراندن امور روزمره داشته باشد. بنابراین مسائل اقتصادی و فرهنگی مقدمات اصلی ازدواج به شمار می‌آیند و تا زمانی که حداقل‌های مادی، معنوی و آمادگی ذهنی و روحی پسر و دختر برای ازدواج فراهم نباشد نمی‌توان در این وادی گام نهاد و به مراحل بعدی رفت.
دو: در بین خانواده‌های متمول هم دختران و پسران مجرد در سن ازدواج یا در حال عبور از سن مناسب ازدواج کم نیستند. دختران و پسرانی که لااقل در بخش مادیات ازدواج مشکلی ندارند و شاید بخشی از آن‌ها از منظر آمادگی روحی روانی و رشد شخصیتی هم به جایی رسیده باشند که بتوانند ازدواج کنند، اما انگار پیدا کردن نیمه گمشده چندان هم کار ساده‌ای نیست. اینجاست که بحث‌های واسطهگری برای ازدواج مطرح می‌شود و لازم است تا شخص یا اشخاصی باشند تا دختران و پسران را برای ازدواج به یکدیگر معرفی کنند.
مقالات مشابه:دفتر رسمی ازدواج ورامین
سه: اغلب پدر و مادر‌های ما به شیوه سنتی ازدواج کرده و شخص یا اشخاصی بوده‌اند تا دختران دم بخت را به خانواده پسرانی که برای ازدواج به دنبال گزینه مناسب می‌گردند معرفی کنند. ریش سفید‌های محله، روحانیون و خادمان مساجد و بزرگ‌تر‌های فامیل معمولاً نقش واسطه‌های ازدواج را داشتند و دختران مجرد محله یا فامیل را شناسایی کرده و به خانواده‌هایی که پسران مجرد داشتند معرفی می‌کردند و ازدواج‌هایی که با این روش اتفاق می‌افتاد اغلب ازدواج‌هایی موفق و پایدار بود. هنوز هم بخشی از ازدواج‌ها با همین سبک و سیاق سر می‌گیرد و هنوز هم به خصوص در بین دختران، جوانانی داریم که عفت و حیا مانع از آن می‌شود تا خودشان با سبک و سیاق اغلب ازدواج‌های امروز دست به کار شوند و برای خود همسری پیدا کنند. همین مسئله هم ایجاب می‌کند تا افراد یا ساز و کار‌هایی برای واسطهگری ازدواج وجود داشته باشد.
چهار: واسطهگری ازدواج از بحث‌های مورد تأکید مقام معظم رهبری است. ایشان می‌فرمایند: «در گذشته معمول بود براى ازدواج، افراد خیر و مؤمنى پیدا می‌شدند، واسطه گرى می‌کردند، دخترهاى مناسب و پسرهاى مناسب را معرفى می‌کردند، ازدواج‌ها را راه مى انداختند؛ این کار‌ها باید انجام بگیرد؛ باید واقعاً در جامعه حرکتى در این زمینه به وجود بیاید.» این مطالبه رهبری، اما جزو موضوعاتی است که کمتر مورد توجه قرار گرفته است و طی سال‌های اخیر شاهد حرکت‌های جدی برای تحقق امر واسطهگری ازدواج نبوده‌ایم. اگرچه این مسئله هم خودش آدابی دارد و اگر اصول واسطهگری رعایت نشود نه فقط ممکن است این واسطهگری به ازدواج ختم نشود بلکه چالش برانگیز نیز باشد.
پنج: مراکز و سایت‌های همسریابی سال‌هاست راه‌اندازی شده و مشتری‌های خودش را دارد. پابرجا ماندن این مراکز از نیاز جامعه به موضوع لزوم حضور واسطه‌هایی برای ازدواج خبر می‌دهد. در غیر این صورت این مراکز نه پا می‌گرفت و نه ماندگار می‌شد. اما فقدان نظارت و تعریف ساز و کار‌های قانونی مناسب برای چارچوب دادن به فعالیت‌های این مراکز پرونده‌های متعدد سوءاستفاده و کلاهبرداری را به قوه قضائیه تحمیل کرده است. در این میان تنها مرکز همسریابی دارای مجوز مرکز همسان گزینی وابسته به مؤسسه تبیان سازمان تبلیغات اسلامی است. مرکزی که مدیران آن مدعی‌اند در طول 10 سال فعالیت آن 3 هزار و 700 ازدواج اتفاق افتاده و هیچ یک از این ازدواج‌ها به جدایی منتهی نشده است. حالا هم همین مرکز اپلیکیشن همسریابی را رونمایی کرده و گویا تمامی مجوز‌های لازم برای فعالیت این اپلیکیشن اخذ شده است.
شش: طبیعتاً نمی‌توان نفس راه اندازی ساز و کاری برای واسطهگری ازدواج و معرفی جوانان دم بخت به یکدیگر و به خانواده‌ها را زیر سؤال برد، اما چگونگی عملکرد چنین سازمان‌هایی بسیار مهم خواهد بود. اپلیکیشن همدم جزئی‌ترین اطلاعات ظاهری کاربران را هم ثبت می‌کند در حالی که شاید لازم باشد در کنار واسطهگری، روی فرهنگ‌سازی و تمرکززدایی از اهمیت دادن به مسائل ظاهری و توجه بر ارزش‌های اخلاقی، فرهنگی و اجتماعی، تمرکز کرد. در عین حال هم اکنون برای قضاوت درباره همدم خیلی زود است و باید دید این اپلیکیشن در آینده چند درصد از 13 میلیون جوان دم بخت را سر و سامان می‌دهد.
مقالات دیگر:باشگاه ورزشی بانوان در سعادت آباد